Het begon met het echte verhaal - een man werd gevonden in een ondiepe rivier. Hij droeg een zelfgemaakt vissenpak. Deze passionele, maar toch gedoemde manier om te ontsnappen aan zijn eigen mens-elijkheid was het beginpunt voor Hair from The Throat . De grens tussen 'dier' en 'mens' is zeer aantrekkelijk, maar niet gemakkelijk. Sommigen proberen gewoon het vel te vinden dat past...
Wat gebeurt er als we onze natuurlijke staat en identiteit willen overstijgen door aan het menselijk lichaam te ontsnappen? De wazige grens tussen dier en mens trekt ons aan en tegelijkertijd vervult ze ons met weerzin. In Hair from the Throat wordt vrijelijk geëxperimenteerd met radicale zelftransformatie en amateuristische pogingen tot dierlijkheid.
Hair From the Throat duurt 1 uur. Er is een klein deel Engelse tekst in aanwezig.
In Hair from the Throat zet performance artiest Kate McIntosh haar onderzoek naar 'menselijke natuurlijkheid', waarmee ze reeds bezig was in haar vorige werk All Natural, voort.
McIntosh las in een Australische krant het verhaal van een man die verdronken was in een ondiepe rivier: hij droeg een zelfgemaakt vissenpak. Deze passionele, maar toch gedoemde manier om te ontsnappen aan zijn eigen mens-elijkheid was het beginpunt voor Hair from The Throat.
Wetenschappers redetwisten over de scheidingslijn tussen mens en dier. Er is altijd een onbehaaglijk gevoel geweest over deze onduidelijke grens.
Wat als we onszelf zouden heruitvinden in nieuwe vellen - als wezens van onze eigen verbeelding? Wat als de erfelijke kennis en sociale constructies van het mens-zijn zouden afgeworpen kunnen worden en we zouden evolueren naar de 'natuurlijke dierlijke toestand'?
Onze culturele geschiedenis omvat een kapitaal aan beeldenen verhalen over mensen die van vorm kunnen veranderen. Maar iedereen die 'anders' wordt moet nieuwe uitdagingen van het overleven trotseren - van eenzaamheid , tot een meer kwetsbare positie in de voedselketen. We werken er hard aan om in te passen in de 'beschaafde' wereld en verstoten worden van die beschaving vervult ons van angst.
We zien andere mensen zoeken naar een meer comfortabele passende huid met gruwel en verrukking. 'Ben jij een van ons? En als dat niet zo is, wat ben jij dan?
In Hair from the Throat wordt vrijelijk geëxperimenteerd met radicale zelftransformatie en amateuristische pogingen tot dierlijkheid.
INTERVIEW:
Kate McIntosh geïnterviewd door Marianne Van Kerkhoven, gepubliceerd in Kaaitheater Bulletin Nov|Dec 2006.
"...Ik hecht niet veel belang aan de ‘autoriteit’ van informatie; het interesseert me niet of de bron correct is of niet. Ik ben vooral gefascineerd door hoe mensen leven en hoe ze in de loop van hun leven stukjes, scherfjes van informatie verzamelen.
Ik zoek naar een bricolage van dingen - stukjes en beetjes die heel persoonlijk zijn en veel humor bevatten - naar de fragiliteit van het mislukken, van het niet-perfecte....
Maar de natuur blijft mijn grootste inspiratiebron, niet alleen de dieren maar ook de landschappen. Dat is zo fascinerend bij het observeren van dieren: als je een kip in de ogen kijkt zie je die energie, dat absolute geloof in het kip-zijn en in het feit dat dat goed is. Dat is inspirerend omdat het die gedachte opblaast dat er maar één manier van leven, maar één cultuur ‘correct’ zou zijn. Eigenlijk bestaat mijn werk uit ‘attempts at being’. Dingen uitproberen, flexibel zijn, jezelf niet verliezen, uitzoeken wat mogelijk is.... Zowel op micro- als op macroniveau interesseren mij alle situaties waarin ‘de maan op z’n kop staat’..."
