All Natural zapt van stand-up comedy naar ingestudeerde Las Vegas-danspasjes. De showgirl lijkt na een maand ronddolen in het woud te voorschijn te komen aan de rand van het bos; ze ziet er onder die modder een beetje slordig uit, meer dier dan mens eigenlijk - haar excuses, beloftes en uitbarstingen doorsijpelen en vervormen mekaar.
All Natural ontstond door research naar de steeds verder afbrokkelende mythe van de natuurlijkheid – en naar onze hunker ernaar, altijd en overal, of we nu op zoek zijn naar voedsel of naar een persoonlijkheid.
All Natural eindigt in twijfel aan de waarachtigheid van het podium in het bijzonder en sociaal contact in het algemeen.
Alsof onze instincten, door ze diep te begraven en waar mogelijk scheef te trekken, zouden te vertrouwen zijn om onze problemen op te lossen.
‘Ik heb een instinct voor falen, ik ruik dat het eraan komt. Heel natuurlijk, allemaal. O ja, ik begin het nu heel goed te ruiken...’
In All Natural staat zij, ondersteund door een script van Jo Randerson en een geluidsdecor van Charo Calvo, alleen op de scène. Zij bevraagt zichzelf én haar publiek over ‘de natuurlijke staat’ van de mens. All Natural houdt het midden tussen een stand-up comedy en een routineus Las Vegas-dansje; er is sprake:van een slonzige showgirl, een zwangerschap, een ontploffend koekje en enkele eerlijke pogingen om met het publiek in contact te komen.
Met veel humor verbindt Kate McIntosh teksten, bewegingen, handelingen en beelden op de scène terwijl ze zich de ene identiteit na de andere aanmeet. In haar zoektocht naar de ‘natuurlijkheid’ die iedereen zo graag wil bereiken, kruipt ze in de verwarrende en vloeibare gedaanten van verschillende personages, die haar ook telkens weer ontglippen. Wat blijft is onzekerheid en relativiteit, een gevoel van verlies en mislukking: misschien is dàt wel ‘onze natuurlijke staat van zijn’.
"I have an instinct for failure. I can smell it coming. It’s a natural thing. Yeah , I can smell it now…"
All Natural duurt 55 minuten en is Engels gesproken.
“All Natural wordt gedragen door de simpele présence van de performer, en présence heeft Kate McIntosch in overvloed. Ze slaat en zalft, soms is ze de beste maatjes met haar publiek, maar evengoed behandelt ze hen als ongedierte. Ze is al van houding veranderd nog voor we met de vinger kunnen knippen – de lachende Doris Day heeft zich, voor we er erg hebben, de look aangemeten van Charles Bronson, die elk moment zijn geweer dreigt boven te halen. Enfin, we worden door deze dame een hele voorstelling lang aan de neusring getrokken, en het vreemdst van al is: dat voelt nog prettig aan ook." (Frankfurter Rundschau 23/10/04)
“Geruggesteund door een tot bijna niets herleide, maar wél zeer efficiënte geluidsdesign, trekt Kate McIntosh een ruimte op waarin fundamentele onzekerheid en verlies mekaar de boventoon betwisten.
In All Natural bewijst Kate over véél meer dan de noodzakelijke vaardigheden te beschikken op het podium: toch is ze nergens pretentieus of pathetisch. Haar karakter op het podium lijdt onder identiteitsverlies en oriëntatieproblemen, de performer Kate daarentegen weet perfect waar ze zich bevindt: op de zeer gevoelige scheidingslijn tussen illusie én de situatie op het podium zelf.” (Thomas Frank – Dramaturg, Sophiensaele Berlin)
