Wat, hoe & waar willen we leren?

In december 2021 lanceerde Etcetera tijdens een publieksevenement een publicatie over "School Maken". Etcetera nodigde, samen met Hans Bryssinck, mensen uit om deel te nemen aan een narratief gesprek over betekenisvolle leerervaringen. May Abnet en Hans Bryssinck maakten van de documentatie van dat gesprek een tekst en een visueel essay.

---

Kan je ons iets vertellen over een waardevolle leerervaring? Van wie* heb je iets geleerd op een manier die bijzonder voor je was? Wat was je relatie tot hen*? Op welke manier dragen de mensen* van wie je iets geleerd hebt bij aan wat je nu doet?

*elke soort levensvorm

Het heroverwegen van kennis in de wereld.

Een stem geven aan hen die kennis hebben maar niet worden gehoord.

Niet zozeer wie kennis heeft, maar wat kennis is.

Bezit het hout kennis?

Natuurlijk. Het geeft zijn kennis stilletjes door.

Ik vind kennis fantastisch, maar ik vergeet dingen snel. Ik denk niet dat het zo belangrijk is. Wat ik onthoud, zijn de ervaringen.

Op welke manier bezitten we kennis? Je leert het, je hebt het, het wordt je kostbaar bezit... maar tegelijk kan je kennis niet vastpakken, je kunt het niet vasthouden.

Als we beginnen te begrijpen dat we geen eigenaars zijn van kennis, dan verandert dat alles, ook onze positie in de ruimte. De behoefte om kennis te bezitten, komt voort uit angst.

Het was in Athene, in een vluchtelingenkamp.

Het was een tijdelijke school.

Het was een basisschool.

Het was 1982.

Het was een 14 daags seminarie met Nicolas Luhmann.

Het was ten tijde van de moord op George Floyd.

Het was op Instagram. Veel mensen die dingen delen over racisme, geschiedenis, de kloven.

Het is elke dag, elke keer dat je klikt.

Het was een project geïnspireerd door Boaventura De Sousa Santos.

Het was via mijn zoon. Ik had daar niet over nagedacht, omdat het zo voor de hand ligt.

Het was toen ik werkte als barman.

Het was op de theaterschool.

Het was in een cursus om te leren onderhandelen "master the gap".

Het was met mijn theatergezelschap, theater met gift economy, waaronder leerervaringen.

Er zat een filosofiestudent in het publiek.

Ze begonnen me Arabisch te leren.

Wanneer je werkt met mensen die niet dezelfde taal spreken, wordt samen iets doen cruciaal.

Je moest hard werken.

Hebben we dat soort hardheid nodig in het werk, bij creatie?

Ik moest stoppen om te observeren en te luisteren.

Er waren mogelijkheden tot gesprek.

Hoe kunnen we beter luisteren? Hoe kunnen we het luisteren omkaderen? Om te leren luisteren op een actieve manier. We moeten het de hele tijd beoefenen. We moeten er ook grenzen aan stellen.

Het brengt een herinnering boven over een collega. Ze luisterde echt naar me. Misschien leerde ze me dat ik besta, dat ik het waard ben om voor gezorgd te worden.

Ik begon een boek over het snijden van lepels te lezen. Het was zodanig geschreven dat je een lepel uit hout wilt snijden.

In mijn moedertaal kun je een persoon uitsnijden. We gebruiken die uitdrukking in verband met leerprocessen.

Ik ging er naartoe om les te geven, maar ik heb er zoveel geleerd.

Ik leerde over: kracht, passie, levenservaring en privilege.

Elkaar proberen te onderwijzen, als een geschenk. Een duurzame leerervaring.

Ik leerde veel door te doen.

Wie had mij geleerd om betere foto's te maken? Tijd en met iets bezig zijn.

Ik leerde over bomen, dat het intelligente systemen zijn. Ik leerde van het hout.

Ik leer veel van mijn kinderen en pas het toe in mijn beroepsleven: kalm blijven in een situatie, onderhandelingstactieken.

Ik werd geïnspireerd door de energie van mijn baas. De manier waarop iemand veel energie kan geven zonder anderen te vragen hetzelfde te doen. Deze energie is iets dat me blijft achtervolgen. Als je iets met studenten doet, moet het iets zijn dat ze nooit vergeten. Ik probeer een setting te creëren voor de ervaring van mogelijke kennis, zodat ze het niet vergeten.

Wat mij markeerde was de strijd tussen extreme systematiek (en het verlangen daarnaar) en het bewust worden van de onmogelijkheid van die systematiek

Instagram werd een platform om iets te leren, om dingen te helpen vinden, kritische bronnen, ik heb veel van die bronnen geleerd.

Ik leer de hele tijd.

Leren door te socialiseren. Hoe we elkaar vaak kopiëren, taal, beweging, een glimlach… Hoe we de hele tijd van elkaar leren.

De herhaling helpt om te leren, je herhaalt het vanuit een andere hoek.

Ik leer veel uit boeken, het is een continue praktijk, maar wat waardevoller was, was toen ik ziek werd en toen die praktijk stopte. Om nauw verbonden met je lichaam te zijn, iets meer ervaringsgericht, iets meer belichaamd.

Ik had een fantastische leraar die Heidegger onderwees. Op een bepaald moment, stopte hij met de les van Heidegger en begon Proust voor te lezen. Het was ongelooflijk om Proust op die manier te ontdekken.

Dat je niet naar een plek gaat waar je verwacht iets te leren, dat je het niet plant, maar dat het je overkomt. Misschien gebeurt het niet zoals je het verwacht.

In de Arabische cultuur reis je, ontmoet je een vreemdeling, en door ervaring met deze mensen leer je van hen.

We moeten tijd hebben, om een tijdje iets te doen, om die tijd te investeren...

Open en ontvankelijk genoeg zijn, dan is leren gewoon ontvangen, en daardoor te veranderen en te transformeren.

Een beetje dagelijkse leven en een verrassingselement.